Hej :)

Wiecie, że 27 marca obchodziliśmy światowy dzień sera? Myślę, że większość z was o tym nie wiedziała. Ja także dowiedziałam się całkiem nie dawno, że jest w ogóle coś takiego jak dzień sera. Ja akurat za serami nie przepadam, ale mój maż i dzieci są ich smakoszami. Jak powiedziałam im o tym dniu, to od razu wybrali się do sklepu po zapas swoich ulubionych. Myślałam, że pęknę ze śmiechu, widząc, że oprócz serów nic innego nie kupili. Jest jednak jeden plus tego. Podsunęli mi pomysł na super wpis. Postanowiłam, że z okazji święta serów napiszę wam kilka ciekawostek o nich.

CIEKAWOSTKI

1. Wiecie jaki ser nazywamy twardym? Nazywamy tak te sery, które w procesie długotrwałego dojrzewania osiągają taką właśnie twardą konsystencję. Większość z tych serów posiada dziury, zwane "okami", ale są też takie, które ich nie posiadają. Tego typu sery podaje się na deser z dodatkiem wina i owoców.

2. Bardzo ciekawym faktem jest to, że ser poprawia nastrój dzięki zawartości tryptofanu i fenyloetyloaminy. Pierwiastki te znajdziemy na przykład w Cheddarze od Temar. Dodatkowo zawierają one jeszcze chrom, witaminy z grupy B i D oraz magnez. Wszystko to pomaga nam zatrzymać uśmiech na naszej twarzy na dłużej.

3. Zastanawialiście się kiedyś skąd różnice w smakach serów? Sery powstają na skutek procesu koagulacji białka mleka. Zjawisko te przebiega dzięki dodaniu do mleka bakterii inicjujących proces fermentacji lub podpuszczki. Na smak sera ma za ten wpływ nie tylko rodzaj użytego mleka, ale też sposób i warunki fermentacji oraz warunki, w jakich ser dojrzewa.

4. Jedźcie żółty ser, a będziecie mieć zdrowe zęby. I to jest prawda. Białko i wapno, których w serze jest pod dostatkiem, pomoże nam zachować zdrowe uzębienie. Oprócz tego w żółtym serze można znaleźć potas, fosfor i cynk. Sporo tych dobroczynnych pierwiastków prawda? Dodatkowo ser obniża demineralizację, przez co kamień na zębach odkłada się wolniej oraz utrzymuje korzystne PH w jamie ustnej.



Oczywiście ciekawostek o serach jest o wiele, wiele więcej. Gdybym wypisała wam je tu wszystkie, wpis byłby tak długi, że większość z was by go nie przeczytała w całości. Wybrałam, więc tylko cztery, ale za to te najciekawsze. Przyznam, ze sama o większości tych rzeczy nie wiedziałam. Mam nadzieje, że wam te ciekawostki się spodobały i dzięki mojemu postowi mogliście się dowiedzieć czegoś nowego o serach. Jeśli znacie jeszcze jakieś fakty o nich, które ciężko znaleźć w internecie to piszcie w komentarzu. Z chęcią dowiem się jeszcze czegoś, by móc potem zabłysnąć przed moimi miłośnikami serów.

Większość dzieci nie jest chętna do brania żadnych leków. Znam to z autopsji. Jak młodszy syn nie ma problemu z piciem nawet syropu z cebuli, tak starszy wybrzydza prawie przy wszystkim. Nawet smakowe leki ciężko mu wchodzą. Niestety musi brać codziennie witaminy, ponieważ ma słabą odporność. Próbowaliśmy wszystkich form, jakie znaleźliśmy i smaków, ale było z tym kiepsko. Jedynie żelki jakoś przechodziły, ale też niezbyt chętnie. Jak zdarzyła się więc okazja na wypróbowanie synbiotyku Diflos od SmartPharma w formie czekolady nie wahałam się ani chwili.


Co to jest synbiotyk?

Nazwa ta określa połączenie probiotyku z prebiotykiem, które są podawane razem w związku z ich senergistycznym działaniem w celu przywrócenia prawidłowej flory bakteryjnej.


DiflosChoco to synbiotyk w formie czekolady. Podajemy po jednej takiej czekoladce dziennie. W paczce znajdziemy ich tylko dziesięć, ale nie jest to mało w porównaniu do ceny, ponieważ zazwyczaj kosztuje ona około 12-14 złotych. Synbiotyk ten nie tylko wygląda jak czekolada, ale i tak smakuje. Smak można porównać do gorzkiej czekolady, ale nie takiej bardzo gorzkiej. Zapach także przywołuje na myśl prawdziwą czekoladę.  Ten, kto wymyślił ten sybiotyk powinien dostać Nobla. Dzięki formie, jaką posiada starszy syn bez problemu zaczął przyjmować "witaminy". Mam też pewność, że taka forma jest skuteczna, ponieważ wyniki Antosia się polepszyły i przy okazji zniknęły mu zaparcia. Mogę na prawdę polecić wam ten synbiotyk. Jeśli wasze dziecko ma problem z przyjmowaniem leków, to przy tym odbędzie się to bez problemu.


Z myślą o młodszym synku, który najłatwiej przyjmuje krople zdecydowaliśmy się na Diflos właśnie w formie kropelek. Podawaliśmy go, jednak tylko wtedy, kiedy był przeziębiony, zaraz po chorobie lub jak po prostu był osłabiony. Na co dzień wraz z bratem jadł czekoladki. Co mogę powiedzieć o tych kropelkach? Mam wrażenie, że w smaku są średnie, ponieważ Tomcio czasami krzywił się w czasie ich przyjmowania. Mimo to nadal chętnie je łykał. Są bezzapachowe. U Tomcia antybiotyki zazwyczaj wywoływały rewolucje żołądkowe. Gdy braliśmy je jednak razem z tymi kropelkami, nic takiego się nie wydarzyło, więc także mogę wam je polecić, jeśli macie bezproblemowe dziecko w kwestii leków.

Jak widzicie synbiotyki od Diflos sprawdzają się świetnie. A wy znacie je?

Cześć Kochani :)

Ostatnio coraz częściej sięgam po gatunki książek, które raczej nie są w moim guście. Czemu? Ponieważ czasami niektóre książki potrafią mnie porządnie zaskoczyć, chociaż wcześniej bym na nie zwróciła uwagi. Tak też było z książką pt. "Książki przez które zginiesz" autorstwa Jana Szymańskiego. Dokładnie to okładka skradła moje serce. Jest na niej nadrukowana wielokolorowa czacha, która przyciąga spojrzenie. Ta okładka sprawiła, że nie mogłam się doczekać, kiedy będę mogła zacząć czytać tę książkę.


Autor, czyli dr Jan Szymański z Instytutu Archeologii UW napisał tę książkę, wykorzystując swoją wiedzę, swoje doświadczenie i sięgając do wspomnień z wyjazdów archeologicznych do Ameryki Środkowej. "Książki przez które zginiesz" to książka sensacyjno-podróżnicza. Jak już pisałam wcześniej, jej okładka zachwyca i przykuwa wzrok. Jak jest, jednak w środku?


W książce mamy trzech głównych bohaterów. Na początku poznajemy Pawła Krzyżanowskiego. Jest to młody archeolog z Polski. Przylatuje służbowo do Meksyku, gdzie poznaje Annie. Paweł nie lubi zbytnio mówić o swojej pracy. Większość czasu spędza na rozmowach z nowo poznaną kobietą. Ostatnim z głównych bohaterów jest Jorge. Jest on złodziejaszkiem uwielbiającym czytać książki. Jorge'a poznajemy w chwili kiedy ucieka on od bandytów, jednak jego ucieczka się nie udaje. Szef tych bandziorów zleca Jorge pilne zadanie, a on zabiera się za jego realizacje. W końcu losy naszych bohaterów się spotkają. Jak do tego doszło i w jaką intrygę zostali wplątani bohaterowie, tego musicie dowiedzieć się sami.


Na początku książka ta mnie nie wciągnęła. Czytało mi się ją ciężko i bardzo często odkładałam ją zaledwie po kilku stronach. Jednak od około połowy książki nie mogłam przestać jej czytać. Czemu? Podejrzewam, że było to spowodowane nieudaną ucieczką Jorge i moją ciekawością, co  będzie na koniec. Czy mogę wam ją polecić? Myślę, że tak, jeśli lubicie książki związane z archeologią. Jeśli nie przepadacie za takim gatunkiem, to będzie was ona nudziła.

PS. Byliście kiedyś na targach? Ja niestety nigdy na żadnych nie byłam. Szkoda trochę, ale mam nadzieje, że uda mi się to nadrobić w najbliższym czasie. Z chęcią zobaczyłabym, jak moje ulubione firmy przygotowały swoje stoiska targowe. Jeśli wiecie, gdzie w najbliższym czasie na Podlasiu będą się odbywać jakieś ciekawe targi, to dajcie znać.

Sezon grypowy nadal trwa. Prawie wszyscy moi znajomi są  chorzy. U nas także nie jest lepiej. Skończy się grypa, tydzień przerwy i znów kogoś z naszej rodziny dopada choróbsko. Ta osoba zarazi kolejna, ta znów kolejną i za chwilę  w domu mamy szpital. Najgorsza jest grypa u maluchów. Nie rozumieją one, że powinny leżeć, wygrzewać się i przyjmować lekarstwa. Próbują mimo osłabienia się bawić i potem niestety tylko bardziej cierpią. Możemy im ulżyć troszkę w chorobie, np. zbijając gorączkę. Tylko najpierw musimy mieć do jej zmierzenia odpowiedni termometr.

Visiofocus Smart to właśnie bohater dzisiejszego wpisu. Jest to termometr, który świetnie sprawdzi się podczas mierzenia temperatury u malutkich dzieci. Jest on bardzo prosty w obsłudze. Pomiar trwa dosłownie jedną sekundę, a dzięki wyświetlającej się temperaturze na czole wiemy, że pomiar został wykonany prawidłowo. Wystarczy, że ustawimy go w takiej odległości, by cyfry mieściły się w ramce.


Dlaczego uważam, że ten termometr jest idealny do mierzenia temperatury u maluszków? Dla mnie liczy się bezpieczeństwo mojego dziecka. Urządzenie te nie wytwarza szkodliwego dla zdrowia promieniowania. W dodatku możemy zmierzyć nim dziecku temperaturę, kiedy ono spokojnie śpi, ponieważ termometr nie wytwarza żadnego dźwięku, więc nie obudzi naszego maleństwa. Leży także stabilnie w dłoni, więc mamy pewność, że nie wypadnie nam z ręki i nie narobi niepotrzebnego hałasu.


Termometr ten jest idealny nie tylko do mierzenia temperatury ciała. Spokojnie możemy zmierzyć nim temperaturę panującą w domu, wodę na kąpiel dziecka, herbatę czy mleko. Jak widzicie, jest  to urządzenie wielofunkcyjne. Dodatkowym atutem jest to, że termometr  zapamiętuje kilka ostatnich pomiarów, dzięki czemu zawsze możemy do nich powrócić i sprawdzić, czy temperatura spada.


Co do wykonania termometru to mogę śmiało stwierdzić, że jest on wykonany bardzo solidnie. Nigdzie nic nie odstaje, nie jest łatwo rozłożyć go na części, co jest świetną sprawą przy dzieciach, które potrafią już się wdrapać wszędzie. Producent twierdzi, że urządzenie te wytrzyma dziesięć lat. Mam nadzieje, że posłuży nam naprawdę tyle czasu, bo jest świetny. Zakupić możecie go w sklepie internetowym 24medyczny.

Cześć Kochani :)

Ostatnio czytam coraz więcej. Prawie cały swój wolny czas spędzam na czytaniu książek. Odpręża mnie to i pozwala przenieść się w świat pozbawiony moich problemów. Ucieszyłam się, więc z okazji przeczytania drugiego tomu "Sponsora" K.N. Haner wydawnictwa Editio.Red.


Oczywiście, zanim sięgnęłam po tom drugi, to zapoznałam się z pierwszym, ponieważ nie miałam okazji przeczytać go wcześniej. Uwierzcie mi, że pochłonęłam te książki w błyskawicznym tempie. K. N. Haner zawładnęła po prostu moją duszą i sercem. Nie potrafiłam oderwać się od tych książek i każdą stronę czytałam z coraz większą ciekawością, co będzie dalej. Przyznam, że nie mogłam uwierzyć,  że to polska autorka, bo książka jest napisana naprawdę na miarę światową i mam nadzieje, że niedługo książki K. N. Haner będzie znał każdy.


"Sponsor tom II" opowiada o dalszych losach bohaterów z tomu pierwszego, czyli Kaliny i Nathana. Dalsza część historii zaczyna się kilka miesięcy po wypadku. Kalina jest w trakcie rehabilitacji, by odzyskać sprawność nóg po wypadku, a Nathan niestety wrócił do swojego dawnego "zajęcia", czyli sponsoringu. Obydwoje, jednak tęsknią za sobą i nie mogą przestać o sobie myśleć. Pewnego dnia wpadają na siebie podczas zakupów w galerii handlowej. To spotkanie wyciąga z nich wszystkie skrywane emocje. Zdradzę wam, że Kalina i Nathan się zejdą, ale przyszłość ich dosięgnie. Czy uda im się przetrwać? Tego musicie dowiedzieć się sami.


Jak już pisałam na wstępie, ta książka jest super. K. N. Haner odwaliła kawał świetnej roboty. Książkę czyta się bardzo szybko, jest napisana lekkim językiem. Autorka rozwija oprócz wątku głównych bohaterów, także wątek rodziców Nathana, dzięki czemu historia wydawała mi się jeszcze ciekawsza. Żałuję, że to już koniec, bo związałam się z tymi bohaterami, jakby byli moimi bliskimi. Przeżywałam wraz z Kaliną wszystkie chwile smutku i radości. Książka ta ukazała mi, że miłość jest w stanie zmienić człowieka (oczywiście na lepsze) i że jeśli jest ona prawdziwa, to przezwycięży wszystkie przeszkody napotkane na swojej drodze.

Z całego serca polecam wam zapoznać się z książkami K. N. Haner. Ja już poluje na poprzednie serie :)