Cześć kochani :)

Co u was ciekawego słychać? Ja ciągle gonię. Nie zwalniam ani na chwilę. Sprawa goni kolejną sprawę, ale cóż takie życie. Inaczej byłoby nudno nieprawdaż? Dlatego zaglądam tu już tylko sporadycznie, ale nie zapominam o was, dlatego na dziś przygotowałam dla was recenzję książki pod tytułem "W górę rzeki" autorstwa Magdaleny Wrocławiak.

Głównym bohaterem książki jest Sebastian Akermana, którego w życiu spotkała wielka tragedia. Trafia do więzienia, żeby odpokutować swoje winy. Pewnej nocy ma sen. Śni mu się kobieta, która opowiada mu o pięknej prawdzie, dzięki czemu chłopak zaczyna inaczej patrzeć na życie. Jest to historia o prawdzie, nadziei, życiu, śmierci, wielkiej samotności oraz drodze do szczęścia. 

Powieść jest bardzo wzruszająca. Potrafi wycisnąć nawet łzy z oczu. To chyba przez to nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam ją w jeden dzień. Książka jest napisana ciekawym językiem. Ukazuje nam, że czasami trzeba iść pod prąd, by odnaleźć swoje szczęście. Polecam ją przeczytać naprawdę każdemu. 

 Cześć kochani. 

Co u was słychać? Ja ostatnio pisze tutaj coraz mniej. Częściej możecie mnie dopaść na instagramie. Nazwa to maly_slodki_grzybek. Nie jest tak jednak dlatego, że was zaniedbuje, ale niestety spędziłam dużo czasu z najmłodszym synkiem w szpitalu i musiałam troszkę zdjąć z siebie obowiązków, by mieć czas dla rodziny.  Nie przedłużajmy jednak dłużej i przejdźmy do głównego tematu, a jest nim recenzja książki pod tytułem "Zabójcze AJLAWIU" autorstwa Iwony Mejzy i Aliny Polak-Woźniak.

Książka ta to nic innego jak komedia kryminalna. Akcja toczy się w małym miasteczku o nazwie Zatońsk, a dokładniej w budynku Poczty Polskiej. Pewnego dnia pracownicy tego obiektu znajdują swojej koleżanki z pracy- Irminy. W śledztwie bierze udział dziennikarz Przemek, który po latach nieobecności wraca do miasteczka oraz Justyna, która również jest pracownicą poczty.

 Hej :)

Mieliście kiedyś tak, że chcieliście na dłużej zachować wspomnienia? Zatrzymać czar szczęśliwych chwil na zawsze? Na pewno tak mieliście, bo chyba każdy z nas tak ma. Robimy wtedy zdjęcia. Kiedyś wywoływało się je i przechowywało w albumach. Świat jednak gna do przodu i aktualnie zapisujemy je na dysku komputera, ale co wtedy jak komputer odmówi nam posłuszeństwa. Często tych zdjęć nie da się już odzyskać. Warto więc nie zapominać o starej metodzie. No, ale cóż zrobić jak nie podobają nam się tradycyjne albumy? Tu przychodzi nam na pomoc Labilab ze swoim fotoalbumem. 

 Hejka :)

U was też pogoda nie dopisuje? Kiedy w końcu będzie ciepło? Eh... Jak nienawidzę lata, tak teraz jakoś na nie czekam. Chce już słoneczko, krótkie rękawki i sukienki. Lato kojarzy mi się również z orzeźwiającymi napojami, a takim jest także Coca-Cola. Także dziś przychodzę do was z recenzją książki "Tajemnica Coca-Coli" autorstwa Michała Matlengiewicza.

Głównym bohaterem książki jest Ray, który w wyniku różnych doświadczeń staje się posiadaczem najbardziej strzeżonej receptury na świecie na kultowy napój, czyli właśnie Coca-Colę. Od samego początku opowieści chłopakowi nie jest łatwo i postanawia wyjechać z miasta. Decyzja ta jest bardzo spontaniczna. Ray podejmuje je przez wydarzenia ze szkolnego balu. Chłopak w nowym mieście także napotyka przeszkody na swojej drodze, ale w końcu uśmiecha się do niego szczęście. 

Książka jest napisana lekkim językiem. Bardzo przyjemnie oraz szybko mi się ją czytało. Aż żałowałam, jak ją kończyłam. Powieść ta pozwoliła mi odpocząć po ciężkim dniu. Nie raz nawet poprawiła mi humor. Myślę, że ta pozycja przypadnie do gustu większości osób. Pomimo tego, że Ray okazuje się dość specyficzny, to zdobył moją sympatię i podejrzewam, że waszą również zdobędzie. Z całego serca polecam przeczytać tę książkę. 

Czytaliście już tę książkę? A może moja recenzja skusiła was do sięgnięcia po nią?

 Cześć kochani

W okresie zimowym często odkładamy pielęgnację naszych stóp na bok. Nie powinniśmy tego robić. W tym okresie są one szczególnie narażone na ciągłe działanie bardzo zmiennych warunków atmosferycznych i tych panujących wewnątrz buta. Łatwo jest o ich przemoczenie, przemarzniecie lub przegrzanie. Warto, więc zimą także zadbać o stopy. Ja do swojej pielęgnacji używam nowości od firmy Farmapol, a mianowicie Podocream'ów.

Zdecydowałam się na wersję CARE oraz DEO. Wersja CARE przeznaczona jest do codziennej pielęgnacji skóry stóp oraz skutecznie zapobiega ich przesuszaniu. Ma bardzo lekką konsystencję, a w jej składzie możemy znaleźć naturalne składniki oraz odświeżające skórę stóp olejki eteryczne. Produkt mogą na spokojnie używać diabetycy. 

Wersja DEO również jest polecana dla diabetyków. Ma za zadanie skutecznie zwalczyć przykry zapach stóp oraz zapobiec ich nadmiernemu poceniu. Jego skład również jak poprzedniej wersji zawiera naturalne składniki.

Obydwie wersje posiadają opakowanie ze zamknięciem typu klik. Tubki kremów są białe i znajdziemy na nich tylko podstawowe informacje. Obydwa kosmetyki powinniśmy stosować raz-dwa razy dziennie. Wersja DEO posiada gęstniejszą konsystencję niż CARE.  Zapach tych produktów różni się jedynie nieznacznie. Obydwa są takimi aptecznymi zapachami, ale w wersji DEO zapach ten jest mocniejszy i można wyczuć zioła. 

Zdążyłam już przetestować wersję CARE oraz DEO. Obydwa kremy bardzo szybko się wchłaniają. Ich zapach nie zostaje na skórze. Używałam ich jedynie wieczorem ze względu na to, że rano mam mało czasu na pielęgnację. Wszystkie obietnice producenta zostały spełnione. Jestem bardzo zadowolona z tych produktów. Myślę, że wersja CARE zostanie ze mną na stałe. 

 Cześć kochani :)

Znów mnie nie było tutaj dłuższy czas. Tak wiem, że mówię jedno, a robię drugie, ale wiecie co, potrzebowałam odpoczynku, skupienia się tylko i wyłącznie na sobie, ale wracam i chce się postarać, wrzucać tutaj dość regularnie posty, a jak to wyjdzie- zobaczymy. Dobra już was nie zanudzam tym, czemu znowu mnie tutaj nie było. Przejdźmy do głównego tematu postu.

Jak wiecie, kocham się malować. Jest to coś, co pozwala mi się zrelaksować i wykazać się kreatywnością. I możecie się śmiać, ale mnie to bardzo wycisza. Także ucieszyłam się, gdy do mojej kosmetyczki dołączyły kosmetyki od Annabelle Minerals. Myślę, że wiele z was, chociaż słyszało o tej firmie. Annabelle Minerals jak sama nazwa firmy mówi, specjalizuje się w kosmetykach mineralnych. Produkty tej firmy zaspokajają potrzeby wegetarian oraz wegan. Kosmetyki od Annabelle Minerals mają zapewnić nam naturalny makijaż bez efektu uzyskania maski.

Czym różnią się kosmetyki mineralne od pozostałych?

Kosmetyki mineralne różnią się przede wszystkim od tradycyjnych kosmetyków tym, że nie ma w nich żadnej chemii- środków konserwujących, wosków, olejków oraz substancji zapachowych. Są to produkty całkowicie naturalne, przez co mogą ich używać nawet osoby z bardzo wrażliwą cerą. W ich składach znajdziemy krystalicznie czyste minerały m.in. tlenek cynku, dwutlenek tytanu oraz mika. 

Jak sprawdziły się u mnie kosmetyki mineralne?

Jak widzicie na powyższych zdjęciach, posiadałam (czas przeszły, bo już je zużyłam) komplet próbek. Zdecydowałam się na taki zestaw, ponieważ nie mogłam wybrać jednego kosmetyku do testów. Po prostu nie potrafiłam. Dzięki takiemu kompletowi miałam okazję poznać trochę asortyment Annabelle Minerals. Jak więc sprawdziły mi się te produkty? Mogę stwierdzić, że są świetne. Nie wyrządziły mi żadnej krzywdy na twarzy, więc mogę potwierdzić, że są bardzo dobre składowo. Najbardziej przypasował mi rozświetlacz. Dawał bardzo subtelny efekt na twarzy i na co dzień świetnie się to sprawdzało. Największy problem sprawiły mi róże. Niestety jestem przyzwyczajona do nakładania ich pędzelkiem i zamiast trochę wysypać sobie na jakąś tackę i je nałożyć właśnie pędzlem, to nabierałam i nakładałam je palcem przez co miałam plamy. Cóż jak zawsze ja mądra już po fakcie. Co do cieni to mogłyby być troszkę intensywniejsze, jednak efekt, jaki dawały, nie był zły. Nadawał się do codziennego makijażu. Co do reszty znajdującej się w pakiecie także nie mam większego zarzutu. 

Oprócz próbek kosmetyków zamówiłam sobie także trochę akcesorii. Zdecydowałam się na gąbeczkę, pędzel flat top, pędzel do łączenia cieni oraz pędzel do różu. Gąbeczka niestety nie przypadła mi do gustu. Nie rosła pod wpływem wody i była dość twarda. Użyłam ją kilka razy i poszła do kosza. Co do pędzli to jestem w nich zakochana. Są cudowne. Mięciutkie i to właśnie po nie najchętniej sięgam w swoim makijażu. Myślę, że niedługo trafią do mnie pozostałe pędzle tej firmy.