Ona- zwykła, nastoletnia dziewczyna. Nie rozumiejąca do końca życia i pokonująca każdego dnia przeszkody, które często sama stawia sobie na drodze. Zagubiona, nieśmiała marzycielka.

Choć niczym się nie różni, czuje się inna. Gorsza. Czuje się nieswojo i niezręcznie. Nie wie, jak się zachować mijając ludzi. Każdy dzień przyprawia jej trudności. Nie widzi plusów życia, a sama minusy. Po porażce upada i ciężko się jej podnieść. Zamknięta w sobie, płacząca po nocach, Niemająca siły na to wszystko.


Poznajecie tę historię? To kiedyś byłam ja. Cicha, zagubiona, nieśmiała... Dużo by tego wymieniać. Nawet ciężko  ubrać to w słowa. Sądziłam, że to, że ważę więcej, mówię nie wyraźnie, czyni mnie gorszym człowiekiem.


Jednak wzięłam się w garść. Od pewnego czasu walczę z kompleksami i lękami. Walczę o życie, nie chce, by przeciekło mi przez palce. Przeszkadzała mi moja waga, więc wzięłam się za siebie. Wiem, że teraz w ciąży zbyt wiele nie zrobię, ale nie staram się nie jeść za dwoje, ale dla dwojga. Odpuściłam kebaby i inne tego typu rzeczy. Owszem dość często mam zachcianki ciążowe, ale staram się naprawdę rzadko kiedy na nie pozwalać. Ćwiczę wymowę ćwiczeniami logopedycznymi i mówieniem do was poprzez kamerę. Dużo nie zdziałam, ale wiem, że przynajmniej coś robię w tym kierunku. Dziś jestem zupełnie lepsza, niż byłam wczoraj, a jutro będę jeszcze lepsza.


Życie jest jedno. Każda chwila zdarzy się tylko raz. Zamiast przejmować się swoimi kompleksami, zróbcie coś z nimi, zamiast się poddawać, walczcie. Inność nie czyni człowieka gorszym, ale wyjątkowym. Ja już to zrozumiałam. Teraz Twoja kolej.