Kochasz, choć nie powinnaś. Myślisz, choć chciałabyś zapomnieć. Nie wiesz co już ze sobą począć. Widzisz Go ze dwa razy na miesiąc, a ciągle pamiętasz wyraz jego twarzy, Kiedyś byliście sobie bliscy, lecz dziś nie potraficie sobie powiedzieć "cześć", gdy mijacie się na ulicy. Przeglądasz  jego facebooka. Chyba tylko po to, aby bardziej cierpieć. Widzisz rzeczy dla niej, widzisz jak ją nazywa tak jak nazywał Ciebie i pęka Ci serce.

Byłaś jego szczęściem, księżniczką, przyszłą żoną. Dokładnie byłaś, bo już nie jesteś. Wszystko Ci przypomina dni spędzone razem. Pamiętasz słowa "Będę zawsze". Miał być, a teraz Go nie ma. Potrafiliście rozmawiać godzinę przez telefon, a dziś telefon milczy. Gdybyś mogła się cofnąć w czasie i przeżyć wszystko od nowa zrobiłabyś to. Tylko po to by spędzić znów z Nim te kilka chwil. Nie myślałabyś o tym, że będzie znów boleć.


Pamiętasz jak stawał Ci się coraz bliższy. Pamiętasz jak po raz pierwszy Cię przytulał. To właśnie wtedy poczułaś, że to ten i żaden inny. Pamiętasz także pierwszy pocałunek oraz kocham. Może za szybko i za bardzo się zaangażowałaś, ale przecież on sam Ci dawał nadzieje, że to będzie wiecznie. Dziś już nie masz nic, prócz setek przepłakanych nocy.


Pragniesz tylko jego głosu, ramion, w ogóle całego jego. Niby tylko, a tak wiele. Pragniesz by powiedział, że nie potrafi Cię zapomnieć i że wciąż Cię kocha. Choć wiesz, że nie ma twojego numeru, chcesz by jakoś to zrobił.  Jednak wiesz, że nigdy to się nie wydarzy...

PS. Tekst nie dotyczy mnie.